Ga je mee op weg in geloof?

• Het Engels heeft een mooie manier om te zeggen dat je ‘iets van buiten kent’: ‘know by heart’. Het gaat om dingen die je zo goed kent, die je ‘van buiten’ en ‘van binnen(uit)’ kent, zodat ze niet alleen in je hoofd, maar ook in je hart zitten. Zeker in het op weg gaan in geloof zijn er zo van die teksten, liedjes, woorden, data, enz. die christenen ‘van buiten’ kennen. Elke christen wordt vanaf zijn of haar doopsel aangemoedigd ze te ‘bewaren in zijn of haar hart’.

Zijn er zo van die zaken in het geloof die jouw ouders, grootouders, peter of meter van buiten kennen? Hoe komt dat? Weten ze nog waar en hoe ze zoiets voor het eerst hoorden of zagen? Hoe werd het aangeleerd? ZIjn er zelf al teksten, zinnen of liedjes uit het geloof die je van buiten kent?

• Soms wordt in onze tijd geloven heel sterk verbonden met het verstand en met weten en kennen. Het Latijn, een oude taal die heel belangrijk is geweest in de geschiedenis van het christelijk geloof (en nog steeds), kan ons helpen om ook een andere bril op te zetten om naar geloven te kijken. In het Latijn is het woord voor geloven ‘credere’, wat verbonden kan worden met ‘cor dare’ (‘je hart geven’). Wat als geloven nu eens veel meer te maken zou hebben met het hart? Wat als je in het geloof misschien veel meer moet ‘zien’ met je hart dan met je ogen? Hoe reageer je op deze gedachte?

Wat vinden jouw tochtgenoten van deze gedachte? Verbinden zij geloof met het verstand of ook met het hart? Kan je met hen spreken over geloven als het geven van je hart? Of ervaren zij geloof op een andere manier?

• Ken je de tekst van het Onzevader helemaal van buiten? Zoek de tekst eens online op en lees de tekst zin per zin. Hoe is het om de tekst te lezen in plaats van van buiten te bidden? Hoe is het om de gedachte te hebben dat je deze tekst altijd bij je hebt in je hart , zelfs al heb je geen gsm of computer of boek bij?